zenrcade
Active member
Orta kilolu yabancılar için diğer vize programları olduğu gibi kalır.
Amelia Guertin, uzun süreli vize başvurusu yaparken turist vizesi ile yaşayan geçen yıl boyunca ara sıra gitti. Hawaii, San Francisco ve New York City’de “çılgınca karşılanamaz” hisseden şehirlerde yaşadıktan sonra Portekiz’e geldiğini söyledi. Kozmopolit ama aynı zamanda rahat hissettiren bir yere yerleşmek istediğini hemen anladı.
Bu yılın başlarında, pelüş kadife kanepeler, açık borular ve ambiyans aydınlatması olan bir Lizbon barı olan Rove’da mimarı Hannah Reusser ile bir dizüstü bilgisayarın başına çömeldi. 31 yaşındaki Guertin, Lizbon’un güneyinde sörf yaptığı bir sahil kasabası olan Aroeira’da geçen Ekim ayında 320 bin avroya satın aldığı küçük bir evi çoktan yıkmaya başlamıştı.
Üç yatak odalı, iki banyolu alanı daha işlevsel hale getirmeyi tartışan Bayan Reusser, mutfak ve oturma odasının yeniden düzenlenmesini önerdi. Bir İngiliz teknoloji girişiminin baş işletme sorumlusu Bayan Guertin, son tarih için Bayan Reusser’a baskı yaptı. Haziran gerçekçi miydi? Bayan Reusser, pandemik gecikmeler ve malzeme kıtlıkları göz önüne alındığında bunun çok iddialı olduğundan korkuyordu.
Bir saat sonra, Bayan Guertin, birkaç blok ötedeki Portekizce sınıfına gitmek için parke taşlı sokaklarda program hakkında endişelenerek aceleyle ilerliyordu. Bayan Guertin, “Portekiz’de çok sabırlı olmalısınız” diyor. “Düzensiz görünüyor ama halledileceğinden eminim.”
Lizbon’un merkezindeki küçük bir restoran olan Da Noi’de müşteriler masaları doldurdu ve içki içmeye gelenler sokağa dökülerek İngilizce, Almanca ve Fransızca sohbet ettiler. Barın arkasında, Lizbon Üniversitesi’nde ekonomi öğrencisi olan 22 yaşındaki Simāo Martins, bir Aperol Spritz karıştırdı. Tam zamanlı çalışıyor ama arkadaşları gibi evde annesiyle yaşıyor.
Amelia Guertin, uzun süreli vize başvurusu yaparken turist vizesi ile yaşayan geçen yıl boyunca ara sıra gitti. Hawaii, San Francisco ve New York City’de “çılgınca karşılanamaz” hisseden şehirlerde yaşadıktan sonra Portekiz’e geldiğini söyledi. Kozmopolit ama aynı zamanda rahat hissettiren bir yere yerleşmek istediğini hemen anladı.
Bu yılın başlarında, pelüş kadife kanepeler, açık borular ve ambiyans aydınlatması olan bir Lizbon barı olan Rove’da mimarı Hannah Reusser ile bir dizüstü bilgisayarın başına çömeldi. 31 yaşındaki Guertin, Lizbon’un güneyinde sörf yaptığı bir sahil kasabası olan Aroeira’da geçen Ekim ayında 320 bin avroya satın aldığı küçük bir evi çoktan yıkmaya başlamıştı.
Üç yatak odalı, iki banyolu alanı daha işlevsel hale getirmeyi tartışan Bayan Reusser, mutfak ve oturma odasının yeniden düzenlenmesini önerdi. Bir İngiliz teknoloji girişiminin baş işletme sorumlusu Bayan Guertin, son tarih için Bayan Reusser’a baskı yaptı. Haziran gerçekçi miydi? Bayan Reusser, pandemik gecikmeler ve malzeme kıtlıkları göz önüne alındığında bunun çok iddialı olduğundan korkuyordu.
Bir saat sonra, Bayan Guertin, birkaç blok ötedeki Portekizce sınıfına gitmek için parke taşlı sokaklarda program hakkında endişelenerek aceleyle ilerliyordu. Bayan Guertin, “Portekiz’de çok sabırlı olmalısınız” diyor. “Düzensiz görünüyor ama halledileceğinden eminim.”
Lizbon’un merkezindeki küçük bir restoran olan Da Noi’de müşteriler masaları doldurdu ve içki içmeye gelenler sokağa dökülerek İngilizce, Almanca ve Fransızca sohbet ettiler. Barın arkasında, Lizbon Üniversitesi’nde ekonomi öğrencisi olan 22 yaşındaki Simāo Martins, bir Aperol Spritz karıştırdı. Tam zamanlı çalışıyor ama arkadaşları gibi evde annesiyle yaşıyor.